Het wonder


In de nazomer vond ik tot mijn verrassing en blijdschap in mijn volkstuin een paar rupsen van de Koninginnepage. Ik besloot de rupsen mee naar huis te nemen met de bedoeling ze veilig te stellen en hopelijk te zien uitkomen in het volgend voorjaar. Ze werden gestald in een aquariumbak met wat takjes dille, waar ik ze ook op gevonden had. Het is net of zulke rupsen op het moment suprême zenuwachtig worden, voelen dat er iets ingrijpends gaat gebeuren, want ze beginnen als gekken rond te kruipen. Dan hechten ze zich opeens met een spinseldraad vast aan een takje en blijven daar bewegingloos zitten terwijl zich in hun lichaam het eerste wonder voltrekt. Want na een dag of twee barst de huid over de hele lengte open en er komt er een pop tevoorschijn. Het gaat zo snel dat je het meestal niet ziet en er tot je grote verbazing opeens geen rups meer maar een pop aan dat takje hangt! En bij deze rupsen is dat een prachtige groene pop, waarin je duidelijk “kop en kont” kunt zien.
Omdat ik nooit eerder rupsen had meegenomen, nam ik contact op met frater Willibrordus, landelijk bekend door zijn vele meldingen in het programma Vroege Vogels. De frater woonde indertijd nog in Oosterbeek en hij nodigde me uit om met mijn bak naar hem toe te komen zodat hij het allemaal eens goed kon bekijken. De frater is een natuurliefhebber pur sang en dat niet alleen, hij vindt het ook heerlijk om er over te vertellen, je rond te leiden door zijn tuin en te laten zien wat hij daar allemaal heeft gedaan. Behalve vlinders vinden ook andere insecten gul onthaal in de speciaal daarvoor opgehangen voorzieningen. De frater vertelde me dat de vlinders aan het eind van de meimaand zouden uitkomen, op het moment dat er volop bloemen waren en de natuur opgewarmd. Hij vertelde mij toen dat het schitterende fraterhuis gesloten zou worden en de bewoners overgeplaatst zouden worden naar een verzorgingshuis in Zeist. Op mijn vraag of hij het niet heel erg vond deze prachtige omgeving te moeten verlaten, zei hij dat zo het leven nu eenmaal loopt en dat hij dankbaar was voor al het goede dat hem tot nu toe was overkomen. Maar stiekem moet hij in zijn hart toch vast een beetje getreurd hebben, lijkt me zo. Inmiddels blijkt hij het daarginds ook uitstekend naar zijn zin te hebben en ook daar heeft hij zijn hobby’s weer opgepakt.
De rupsen in hun bakje gingen in onze tuinkast en de herfst en de koude winter gingen er overheen. Een van de poppen begon er slecht uit te zien, vaal en levenloos. Daarom stuurde ik een foto naar de Vlinderstichting om te horen wat zij ervan vonden. Ze waren zeker: deze pop is verloren gegaan. Jammer!
In de laatste week van mei gebeurde het tweede wonder! De rups was binnenin zijn groene omhulsel opgelost en tot een ondefinieerbare brei geworden waaruit een prachtige vlinder was gecreëerd die zich nu uit zijn nauwe omhulsel zou gaan wurmen. Ongelooflijk toch? De bak was inmiddels op een verhoging gezet zodat ik vanuit de keuken de boel goed in de gaten zou kunnen houden. En toen gebeurde het en ik heb er ademloos naar zitten kijken: een weergaloos mooie vlinder die zich uit het popomhulsel losmaakte, de vleugels oppompte en twee uur lang bleef zitten om ze te laten uitharden. Ik begon me al zorgen te maken dat er iets misgegaan was, want het duurde zo lang en de vlinder bleef maar met samengevouwen vleugels zitten. Toen zag ik opeens hoe het vlinderlijf peristaltische bewegingen begon te maken, net zo lang tot er een paar druppels afvalstoffen uit zijn achterwerk kwamen. Toen was het proces eindelijk klaar! De vlinder spreidde de vleugels en mijn man en ik zaten er met open monden bij te kijken. Wat mooi, wat prachtig, en we zeiden alweer tegen elkaar dat we toch echt getuige waren van een regelrecht wonder. Ook uit de vale pop was een vlinder gekomen en het proces van vleugels oppompen en uitharden herhaalde zich. Een paar seconden bleef de eerste in vol ornaat zitten nadat hij naar het topje van de dilletak was gekropen, hetgeen mij de gelegenheid gaf een heleboel foto’s te maken, wat natuurlijk onzinnig was want die werden allemaal hetzelfde. Het was de opwinding! Toen begonnen enige tijd na elkaar de prachtige vlinders aan hun maidentrip. Onwennig vlogen ze wat cirkeltjes en fladderden toen als kleurige juwelen de tuin uit. Wat zou er van ze worden….!


Ik realiseerde me dat hier een uitgekiend mechanisme achter zit. Net zoals planten - klein hoefblad bijvoorbeeld - na een precies vaststaande temperatuurssom gaan bloeien, zo moet dit ook bij deze vlinderpoppen gaan. Ze zouden anders immers niet precies tegelijk kunnen uitsluipen. Het zijn deze dingen die de natuur zo bijzonder en boeiend maken. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe ik zonder die natuur zou moeten functioneren. Ik hoop dat het nooit aan de orde zal komen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten