Natte kip en droge vis

We beleven rare seizoenen tegenwoordig! Langdurige droogte wordt afgewisseld met natte tijden en wie nog volhoudt dat het klimaat niet verandert, geloof ik niet!

Vorige week hadden we weer zo’n dag van Jantje lacht, Jantje huilt. En pleksgewijs was Jantje ongelooflijk aan het janken en ontroostbaar. De regen knalde met bakken uit de lucht, niet gewoon meer en bij vrienden zorgde dat voor een werkelijk on-Nederlands tafereel waarvan ze nu vurig hopen dat het nooit meer zal voorkomen. In een mum van tijd stond de hele boel vol water. Het gutste over de drempels van het huis en liep blijmoedig naar binnen over de vloerbedekking. De bijkeuken onderging hetzelfde lot en in paniek liepen beide echtelieden van hot naar her door het huis te hollen om te redden wat er te redden viel. In de consternatie vergaten ze helemaal de kippen die buiten in de ren liepen.

Ik had altijd wel in mijn achterhoofd het idee dat ik ooit nog eens aan zo’n gezellig stel kippen wilde beginnen. Rustgevend gekakel en steeds lekkere verse eitjes. Tot ik hoorde en zag dat kippen ook ongewenst broeds kunnen worden en dat daartegen dan heel nare maatregelen genomen moeten worden. Mits je natuurlijk met een stel kuikens wilt komen te zitten en het kippenhok overbevolkt raakt. Een ongewenst broedse kip wordt met haar achterwerk in een koude bak met water gezet, zodanig dat ze niet weg kan lopen. Die kip raakt daardoor zo van haar stuk dat ze prompt vergeet dat ze broeds was. Dat vonden de vrienden zielig. Zij hanteren een wat minder aangrijpende methode: de broedse kip wordt bij hen onder een aardappelmand gezet en blijft zo noodgedwongen drie dagen en nachten zitten terwijl ze geen kant op kan. Tja, zeg nou zelf, alle animo een paar kuikens uit te broeden zou je toch vergaan, en dat gebeurt ook.

In de kippenren van de vrienden zat op het moment dat de waterhoos losbarstte toevallig een broedse kip onder een aardappelmand. Maar wie denkt aan een kip als z’n huis onderloopt! Het regende zo ontzettend hard en alle hemelwater dat op de straten neerplensde liep naar het laagste punt: de tuin van de vrienden. Toen die zagen hoezeer de tuin onder water stond, dachten ze opeens aan de kippen! Zij er als de kippen naartoe en daar zat de broedse kip, haar koppie nog net boven water. Haar niet-broedse zusters liepen als een kip zonder kop door het water heen en weer en hadden niet het benul naar de slaapnesten te vluchten. Dat deed toen de baas van de kippen maar. Had hij echter de tweede kip in haar lurven gevat, dan fladderde de eerste weer uit het slaapnest het water in, uiteindelijk was het nog geen tijd om op stok te gaan! Na veel gedoe zat uiteindelijk het hele stel kakelend van verontwaardiging in het slaaphok.

Tot overmaat van ramp bleek de grote ronde vijver die midden in de tuin ligt, overgelopen en de dode vissen werden tot in de borders teruggevonden. Wat een ellende. Als nu de hemel verduistert en de wolken dreigend zwart worden, weten de vrienden niet hoe snel ze zich naar huis moeten spoeden. Er is geen lor aan ze nog op visite te hebben. Allemaal de schuld van het klimaat!