Paleisje


Het takje van de Vederesdoorn lag buiten op de tuintafel te wachten om gefotografeerd te worden maar de winterkoning dacht er anders over en tot mijn schrik zag ik hoe hij met groot enthousiasme het prachtige bloeigordijntje sloopte en in zijn nest verwerkte.

Tegelijkertijd vond ik het grappig want welke vogel is er in de gelegenheid zijn nest te stofferen met een dergelijk exclusief materiaal dat zeker niet algemeen verkrijgbaar is op de natuurmarkt.

De koning had de hele winter al rondgescharreld in onze tuin. Tenminste, ik vond het leuk om te denken dat het steeds dezelfde was. Deze op een na kleinste vogel in ons land waagt zich niet op de voerplank, ook al ligt daar insectenvoer. Ik strooide dat gedurende de winter dus regelmatig tussen de takken van taxus en conifeer en klimhortensia..

Half april zocht de winterkoning een geschikt plekje om een nest te bouwen en koos daarvoor een klimplant vlak naast het raam van onze huiskamer. Aan de ene kant heel leuk, aan de andere wat zorgelijk, want bij mooi en zonnig weer zouden wij toch graag op ons terras willen zitten en misschien de vogels verjagen. Een winterkoning maakt meerdere nesten en laat vervolgens zijn vrouw tijdens een sightseeing tour de diverse mogelijkheden zien, waarna zij er een uitzoekt die haar het meest aanstaat. De overige nesten worden naderhand gebruikt als speel- en slaapgelegenheden voor de familie. Het nestje in onze tuin werd zo degelijk gemaakt, dat ze het vast zou uitkiezen! Je zult immers als vogelvrouw een dergelijk paleisje aangeboden krijgen in een fraaie paars bloeiende en heerlijk geurende Akebia! Meer kan een vogelman toch niet doen om een vrouw te imponeren!

Man winterkoning begon het nest te bouwen met verdorde varenplukjes die hij onvermoeibaar de Akebia in vloog. Ik wilde hem graag fotograferen en daartoe plukte ik een stel oude varentakken en maakte die vast op de rugleuning van een tuinbankje dat buiten stond. En ja hoor, dat vond hij wel jofel, hij hoefde nu alleen maar van de bank omhoog te vliegen en weer terug! Toen het casco klaar was, begon hij plukjes mos in het nestje te verwerken die hij plukte van de stam en takken van onze krentenboom. Overal om ons heen hoorden we de hele dag zijn driftige liedje klinken.

Aanvankelijk hàd de winterkoning het niet zo op ons. Telkens als we ons in de buurt van het raam waagden, probeerde hij ons vanaf de tuinbank te imponeren met een scheldkanonnade van driftige kreten. Maar al spoedig nam hij ons voor lief en stoorde hij zich er niet eens meer aan als we gewoon voor het raam naar zijn verrichtingen zaten te kijken. Het beeld van onze kater bracht hem aanvankelijk ook in hevige beroering maar al snel had de vogel door dat die enge vijand nooit verder kwam dan het vensterglas. Hij pruttelde nog wel steeds als hij de kat achter het raam zag zitten, maar vloog toch gewoon naar het nest. Dit werd steeds mooier en steviger, en tevreden zat klein Jantje regelmatig in het rond te zingen dat hij hier een fantastisch bouwwerk in de aanbieding had. Dagelijks kwam hij terug om de boel te inspecteren en hier en daar nog wat te prutsen en te frunniken of nog wat varenblaadjes of mosjes toe te voegen. Vervolgens hoorden of zagen we een paar dagen niets van hem; hij was vast een tweede nest aan het bouwen. Toen kwam hij weer terug, bracht weer telkens een plukje mos in het nest en adverteerde even zoveel keren vanuit de krentenboom luidkeels zijn te huur staande paleisje. Ik zag dat hij drie maal een vrouw strikte.

De eerste liet zich door zijn enthousiaste zang lokken maar nam niet eens de moeite het interieur te inspecteren. Het tweede vrouwtje werd door de winterkoning meter voor meter meegelokt, tot in het nest. Zij wilde niet zo dicht bij de mensen verblijven en kwam niet terug. Ook het derde vrouwtje piekerde er niet over om op deze plek een gezin te stichten en liet hem ook zitten. Maar misschien was het ook wel gewoon dezelfde dame die het na drie bezichtigingen voor gezien hield. Inmiddels waren er sinds het begin van de bouw drie weken voorbij gegaan en nog steeds had de winterkoning zijn paleisje niet verhuurd. Hij gaf het uiteindelijk op en liet zijn riante nestje voor wat het was. Ach, en we hadden al een pimpelmezennestje, en mussen in een nestkast aan de voorkant van het huis en het leek erop dat een stel jonge en onervaren merels, na ettelijke, jammerlijk mislukte pogingen om een nest te bouwen, nu een geschikt plekje hadden gevonden bovenop onze rozenboog. Misschien volgend jaar ook wel een winterkoningfamilie. Het nestje zal ik in het najaar heel voorzichtig uit de Akebia peuteren en bewaren, het is koepelvormig met de ingang opzij….

1 opmerking:

Jan zei

Wel een last van boktor gehad?

Een reactie posten