Konijntje

Ik zag hem voor het eerst toen het nog een heel klein konijntje was. Inmiddels is het al aardig gegroeid, de vacht begint al langzaam te kleuren naar het bontje van een volwassen exemplaar. Konijnen zijn groepsdieren dus hoe komt dit beestje hier zo alleen terecht?

Het volkstuincomplex waar hij rondhuppelt is rondom omgeven door een hoog raster dat konijnen verhindert binnen te komen en edelherten om er overheen te springen. Het complex ligt gebed in het natuurgebied van het landgoed waartoe het complex behoort. Er ligt een akker en er is bos. Regelmatig zie ik in het bos konijnen, soms zie ik alleen hun keutels die getuigen van gezellige onderonsjes. Konijnen keutelen allemaal op dezelfde plek die latrine heet, en omdat het konijn maar een heel kort darmkanaal heeft komen de keutels er maar half verteerd uit. Daarom eten ze er soms een paar van op om de niet verteerde resten te verorberen.

Het wilde konijn leeft in grote groepen, ze graven een uitgebreid holenstelsel dat net als bij dassen burcht heet. De jongen worden in een apart gegraven gang geboren. Die sluit de moeder met een graspol af nadat ze haar jongen heeft gezoogd en ze weer vertrekt. Het aantal jongen kan variëren van vijf tot wel twaalf en ze komen naakt en blind ter wereld. Dat is een heel verschil met hazen die al kant en klaar geboren worden, die kunnen meteen uitstekend zien en hebben al een warm vachtje. Zij worden niet geboren in een hol maar in een ondiepe kuil in de open lucht en zijn dus veel kwetsbaarder dan de konijntjes in hun hol. De levensomstandigheden maken dus het verschil. Prachtig geregeld in de natuur!

De jonge konijntjes worden, net als haasjes slechts eenmaal per dag gezoogd met zeer voedzame melk waardoor ze groeien als kool en na een paar weken al komen ze uit het hol naar buiten. Is dat het moment waarop ons volkstuinkonijntje zijn broertjes en zusjes is kwijtgeraakt? Het beestje leeft daar een heel ongewoon een eenzaam bestaan. Het konijntje lijkt meer en meer te wennen aan de tuinders, het blijft soms gewoon zitten en lijkt te wachten wat er gebeurt: word ik getolereerd of wordt ik uit een tuin gejaagd…. Tja, niet iedereen is gecharmeerd van dit dier, ook al ziet het er nog zo lief uit. Vaak zit het op het lapje grond van mijn tuinbuur. Zij heeft nauwelijks groente staan maar volop wilde planten, waaronder klaver. En daar zijn konijnen dol op! Het is ook op deze plek waar het zich rustig door mij liet fotograferen.

Misschien lukt het dit aardige beestje op een dag het hek te vinden waardoor het de volkstuinen kan verlaten en wellicht een konijnengroep vindt waarbij het zich aan kan sluiten. Tot zo lang kijk ik dagelijks naar hem uit.